প্ৰাত্যহিক কথোপকথন (চুটি গল্প)

(এক)

-হেৰা! কিচেন টো ইমান সৰু ৷ মানুহজনী ঘূৰিবলৈকে দেখোন ঠাই নাই ৷ আৰু বেচিনটো ৷ ইমান ……সৰু ৷

-হ’ব দিয়া, শ্লেবখনৰ তলত ভালদৰে কেবিনেট বনাই ল’লে সৰু হলেও চলি যাব ৷ আজিকালি চৱ্ বস্তুৱেই কম্পেক্ট বুজিছা ৷

-একজ’ষ্ট ফেনখনৰ বাবে দেখোন কোনো প্ৰভিজনেই নাই ৷ সেইখন নোহোৱাকৈ  কিচেন টো কেনেকৈ কমপ্লিত হ’ব  বাৰু ?

-অ’ হয়নেকি ? ৰ’বা বিল্ডাৰ জনক  কথাটো কাণ চোৱাব লাগিব ৷

-আৰু চিমনি এটাৰ বাবেও জেগা ৰাখিব লাগিছিল বুজিছা ৷ কুছিনাৰ চিমনিয়েই লগাম জানিছানে ৷

-অ’ অ’ থিক আছে ৷ হেৰা চাওঁ , তোমাৰ মোবাইলৰ মেমৰীত এওঁ মহন্তৰ নাম্বাৰটো আছেনেকি চাই দিয়াচোন ৷ মই সিদিনা ৰাখিবলৈকে পাহৰিলো নহয় ৷

-এস্ তুমিও যে আৰু ! লাখ লাখ টকা ভৰি ফ্লেট কিনিবা ৷ অথচ বিল্ডাৰ জনৰ কন্টেক নাম্বাৰটো নাই ৷ কি যে এটা মানুহ নহয় তুমি ৷

-হেৰা, এই মাষ্টাৰ বেড্ ৰুমটো সৰু হ’ল নেকি বাৰু ? এটাচড টয়লেটতো উঠাই দিও দিয়া ৷ কমনটো আছে নহয় তাৰে কাম চলি যাব ৷

-পাগল নেকি ? আলহী-দুলহি আহিলে কিমান দিগদাৰ হ’ব তুমি কি বুজি পাবা ৷ থাকক দিয়া ৷ দুয়োটাই থাকক ৷

-তেতিয়াহ’লে এই পূজাঘৰটোকেই উঠাই বেড্ ৰুমটো অলপ আহল-বহল কৰি লও দিয়া ৷

-ও… থিক আছে ৷ ড্ৰয়িং-ডাইনিংৰে কোনোবা চুক এটাত ধূপ এডাল জ্বলাব পাৰিলেই হ’ল ৷ ইচ্.. ৷ হেৰা চোৱাচোন ৷ এই মহন্তৰ নাম্বাৰটো মোৰ মোবাইলটো নাই দেখোন ৷ কি কৰো ৷

-ৰ’বা, ৰ’বা  অধৈৰ্য্য নহবা ৷ কিবা এটা কৰিব লাগিব ৷ সৌ সিটো ব্লকত সেই ডেকাজন যে ঘূৰা-পকা কৰি আছে দেখিছা ! দেখাত মহৰী মহৰী যেন লগা নাইনে ? তাক বিচাৰিলে পোৱা যাব বুজিছা ৷ ৰ’বা , এইফালেই মাতি দিও তাক ৷

-হেৰি, শুনিছেনে ? বোলো হেৰি …..৷ অ’ অ’ … আপোনাকে মাতিছো ৷ হয় হয় অলপ এইফালে আহিবছোন ৷ আচ্ছা , আপুনি ইয়াত কাম-কাজবোৰ চোৱা-চিতা কৰে নহয় ৷

-অ’ হয় ৷ লেবাৰ-মিস্ট্ৰীবোৰৰ কাম-কাজবোৰ চুপাৰভাইজ কৰো ৷ মেটেৰিয়েল পাৰ্চেজ, চাপ্লায়াৰৰ লগত কথা-বতৰা এইবোৰো মাজে মাজে কৰিব লাগে ৷

-আপোনাৰ পৰিচয়টো ৷ মানে আপোনাৰ ভাল নামটো ৷

-ব্ৰজেন গোস্বামী ৷

-অ’ মই মি. বৰা দেই ৷ আচ্ছা , আপোনাৰ হাতত মহন্তৰ কন্টেক নাম্বাৰটো আছেনেকি ? মানে অলপ জৰুৰী কথাই পাতিব লগা আছিল বুজিছে ৷ আমিও এটা টু-বেড্ ৰুম বুক কৰিছো নহয় ৷

-অ’ নিশ্চয় নিশ্চয় ৷ মহন্ত মানে মামাৰ নাম্বাৰটো আপোনালোকৰ হাতত নাই নেকি ? ব্ৰ’চাৰখনত বিচাৰিলে পালে হয় ৷ বাৰু এয়া লওক মই কৈ গৈছো ৷ ৯৪৩…..৷

-এস্ হয়তো ৷ কথাটো মই মনেই কৰা নাছিলো নহয় ৷ আপোনাক মানে আমি….এই….কিনো আপুনি আপুনি ক’ম ৷ দেখাত ইমান সৰু ল’ৰা , তুমি বুলিয়েই মাতিম দিয়া ৷ বেয়া নাপাবা হা ৷

--অ’ নিশ্চয় নিশ্চয় ৷ বেয়া আকৌ কিয় পাম ? মাতিব তুমি বুলিয়েই মাতিব ৷

-তোমাৰ মাত কথাবোৰ বৰ ভাল লাগিছেহে ৷ একেবাৰে আপোন আপোন যেন লাগিছে ৷ ইয়াত তোমাৰ বেছিদিন হোৱা নাই নহয় ৷ তুমি মানে ইয়াত কি হিচাপত কাম কৰা ? দা-দৰ্মহাবোৰ ঠিকমতে দিয়েনে ?

-অ’ মই চিভিলৰ বি. ই. ৷ বিল্ডাৰ মি. মহন্ত মোৰ দূৰ সম্পৰ্কীয় মামাই হয় ৷ যোৱা বছৰ যেতিয়া ইঞ্জিনিয়াৰিং কমপ্লিট কৰিলো,মামাই নিজেই ক’লে প্ৰজেক্টতোত অলপ লাগিভাগি দিবলৈ ৷ বেলেগ ক’ৰবাত একো সুবিধা কৰিব নোৱাৰালৈকে অভিজ্ঞতাও হৈ থাকিব, জেপ্ খৰচো ওলাই থাকিব ৷

-এ: … হয়নেকি ? মই আকৌ তোমাক কেৰাণী-মহৰী জাতীয় কোনোবা বুলিহে ৷ ভাল ভাল দিয়া ৷ তুমি তাৰ মানে গ্ৰেজুৱেট ইঞ্জিনিয়াৰ ৷ হা: হা: ….ভাল ভাল দিয়া ৷ লাগি থাকা ৷ ঘৰৰে প্ৰজেক্ট যেতিয়া শিকিবলৈ বহুত সুবিধা পাবা ৷ এইটো বয়সত আচলতে কি জানা , পইচাটো ডাঙৰ কথা নহয় শিকাটোহে ডাঙৰ কথা ৷

-হয় হয় থিক কথা কৈছে ৷ আজি কিছুদিন ইয়ালৈ আহি আহি গম পাইছো নহয় , চাৰি বছৰ পঢ়িলো যদিও বহুত কথাই ভূ নোপোৱাকৈয়ে ওলাই আহিলো ৷ থিয়ৰী পঢ়া এটা বেলেগ কথা আৰু প্ৰেক্টিকেলী হাতে-কামে কৰা এটা বেলেগ কথা ৷

-আচ্ছা ৰ’বা ৷ মহন্তক এবাৰ ৰিং এটা কৰি লও ৷

-হেল্লো….হেল্লো….৷ অ’ মহন্ত নেকি ? হয় মই বৰাই কৈছো ৷  হয় ৷ এবাৰ চাইটলৈ আহিছিলো ৷ পৰিবাৰো আহিছিলে ৷ কি ক’লে…৷ ব্যস্ত আছে ৷ দুই মিণিট পিছত কল বেক কৰি আছে ৷ অ’কে, অ’কে, কোনো কথা নাই ৷ আমি আছো ৷ টেক ইয়ৰ অউন টাইম ৷

-আচ্ছা ৰ’বা ৷ কি পাতি আছিলো ৷ অ’ হেৰিহে ব্ৰজেন ৷ আমি মানে অৰিজিনেল প্লেনটোৰ অলপ মডিফিকেশ্যন বিচাৰিছিলো ৷ কিচেনটো, এই পূজাঘৰটো….এ হে’ৰা তুমিয়েই কথাবিলাক ব্ৰজেনক ভালদৰে বুজাই নিদিয়া  কিয় ? আফটাৰ অল, এওঁ ইয়াৰ প্ৰজেক্ট ইঞ্জিনিয়াৰ ৷ আমাৰ হৈ মহন্তক ভালদৰে কব পাৰিব ৷

(দুই)

-এই কোন আছ ৷ ৰমেশ নেকি ? ….চাওঁ ৷

-দাদা মই বকুলহে ৷

-অ’ বকুল ভালেই হ’ল তই আহিলি ৷ তই চাইটৰ পৰা আহিলিনেকি ? ই ব্ৰজেন মানে আমাৰ ডেকা ইঞ্জিনিয়াৰ আহি আছেনে অ’ ?

-আহিছে দাদা পুৱা ৮ বজাতেই চাইট পালেহি ৷

-মানুহটো কেনেকুৱা পাইছ ? ঠিকে আছেনে ?

-এনেয়েতো ভালেই দাদা ৷ কিন্তু কিছুমান কথাত অলপ অ’ভাৰ কৰে ৷

-মানে….৷

-কালি যে প্ৰথম ব্লকটোৰ কাষ্টিং আছিল , আমাৰ লেবাৰে ঢালি আছিল চাৰি-এক ৷ তেওঁ নাচোৰবান্দা ৷ তিনি-এক লগা ৷ নহলে নহব ৷ আৰে! আগে-পিছে কিমান চাৰি-একত চলি গ’ল ৷ চৱৰেটো মাথা খাৰাপ ৷ হেড্ মিস্ত্ৰী বাবুলালটো একদম জকি আছে ৷ আগতে, সিদিনা লোহা বান্ধোতেও হাল্লা কৰিছে ৷ আঠৰ মাজে মাজে দুই এডাল ছয় মিলাই দিছো না ৷ তেওঁৰ তাতেই খং ৷

-কি কৱ ৷ ৰহ! ৰহ! মই তাৰ লগত কথা পাতিব লাগিব ৷ এনেকৈ হ’লেতো বেপাৰ নচলিব না !

-এস্ দাদা…. ৷ আমি আপোনাৰ ভাগিন বুলিহে চুপ থাকো ৷  পাইলিঙৰ সময়তো তেওঁ যিখন হাল্লা কৰিছিল নহয় ৷ আমাৰটো পাইলবোৰত ৫ ডালতকৈ বেছি লোহা বন্ধা নহয় ৷ তেওঁৰ মতেটো একদম ৬ ডাল  লাগিবই ৷ পাইল পাৰ্টিৰ চৰ্দাৰটো একদম জাঙুৰ খাই উঠিছিল ৷ পিছত কথমপি মিত্-মাত্ কৰিছো ৷

-আৰে বেটা ইমান হৰিশ্চন্দ্ৰ গিৰি কৰিলে কেনেকৈ চলিব ? আচ্ছা এই মিউনিচিপাল অফিচৰ হালৈ অহা কথা আছিল ৷ আমাৰ প্লটৰ সন্মুখৰ ৰাষ্টাটো বোলে বৰ ঠেক ৷ তাৰেই চেলুটো লৈ বেটাই বৰ হাল্লা কৰি আছে ৷ অলপ ভালদৰে সোধপোচ কৰিবি হাঁ ৷

-আপুনি চিন্তা নকৰিব ছাৰ ৷ সেইবিলাকৰ যা-যোগাৰ আমাৰ এনিটাইম থাকে ৷ ব্লেকদগ্ এটা অনাই থোৱা আছেই ৷ চিকেন-টিকেনৰ বাবে ছাৰ হাই-ৱেৰ ধাবাবিলাক আছেই নহয় ৷

-ঠিক আছে! ঠিক আছে! চাইটৰ অফিচৰ এছিটোৱে ঠিকমতে কাম কৰি আছেনে নাই ?

-অ’ ছাৰ ৷ সেইবিলাক একদম আপটুডেট ৷ …..ছাৰ এই হালৈক অলপ সৰহকৈ মানে দুই-তিনি পেটীমান দি দিয়ক না! বেটাৰ এটাৰ পিছত এটা অব্জেকছন ৷ মাল পালে টেটুলৈকে, লাইনত আহি যাব নহয় ৷

-হ’ব হ’ব তই যা ৷ মই কিবা এটা মেনেজ কৰিম ৷ তই মাত্ৰ এই ডেকা ইঞ্জিনিয়াৰ ব্ৰজেনৰ লগত অলপ নৰম হৈ চলিবি ৷বাবুলালকো কবি ৷ মাঠা ঠাণ্ডা কৰি কাম কৰিবলৈ ৷ নতুনটো! দুনীয়াখন দেখাই নাই নহয় ৷

-হ’ব ছাৰ হ’ব ৷

(তিনি)

-মহন্ত! আপোনাৰ প্ৰজেক্ট টো লৈ কিন্তু বহুত কমপ্লেইন্ট আছে ৷ প্লেনাৰ ছাৰটো একদম গৰম হৈ আছে ৷

-নাই মানে আচলতে ….. ৷ আপোনাৰ বাবে মই এছিছটেণ্ট বকুলক যোগাৰ কৰিবলৈ কৈ থোৱা আছিল ৷ তাৰ পিছতো ক’ৰবাত ভুল-ভ্ৰান্তি থাকিব পাৰে ৷ নিজৰ বুলি ভাবিব হা ৷ কিবা অসুবিধা পালে খোলা-খুলি কব ৷ মইটো আছোৱেই ৷

-না না….৷ এইবিলাক খানাপিনাৰ কথা কোৱা নাই ৷ এইবোৰটো এজ্ ইউজোৱেল ৷ কিন্তু আপোনাৰ ফাইলটোৰ অব্জেকছনবোৰ, সেইবোৰ ঠিকমতে মিট্ কৰাটো ইম্পৰটেণ্ট ৷

-আপোনাৰ কনষ্ট্ৰাকছনটোৰ পশ্চিমৰ পিনে ভালেখিনি ভায়লেশ্যন হৈছে ৷ নক্সাত আছিল ৮ ফুট ছেটবেক ৷ এতিয়া প্ৰেক্টিকেলী চাৰিফুটেই নাই ৷

-অ’ সেইটো ৷ আমি পিলাৰবিলাকটো আঠ ফুটতেই দিছো ৷ ওপৰত জাষ্ট্ বেলকণি দুটামান বাঢ়ি গৈছে ৷ অলপ-চলপটো বাঢ়িবই আৰু ন ৷

-অলপ-চলপ নহয় হে ৷ বিল্ডিংটোৰ গোটেইখিনিয়েই বেলকণি কৰি বঢ়াই দিছে ৷ তাকো কাভাৰড বেলকণি ৷ আৰু আটাইবোৰ ফ্ল’ৰতে ৷ কথাবিলাক ঠিক হোৱা নাই ৷ স্কোৱাৰ মিটাৰ হিচাপত ফাইন কৰিলে কিমান হব খবৰ আছে ?

-না না … ৷ সেইবোৰত নাযাব আৰু ৷ অলপ চাই দিব আৰু ৷

-আৰু আপোনাৰ কনষ্ট্ৰাকছনটোৰ পূৱৰ পিনে কাৰ মাটি আছিল ৷ যদু কাকতি না ৷ কমাৰ্ছৰ প্ৰিন্সিপাল আছিল বুজিছে ৷ এতিয়া ৰিটায়াৰ্ড হ’ল ৷  তেওঁৰ ফালে বাউণ্ডেৰী ৱালখন দুফুটমান সুমুৱাই ল’লে কিয় ? মাৰিব খুজিছে নেকি ? মোৰ চাকৰি খাব দেখিছো ৷ বেলেগ মানুহ হ’লে যেন তেন ৷ বুঢ়াৰ এতিয়াও বহুত ইন্ ফ্লুৱেন্স আছে বুজিছে ৷

-না না … ৷ বাউণ্ডেৰী ৱালখন যিদৰে এপ্ৰ’ভ আছিল, একদম তেনেকৈ দিয়া আছে ৷ মানে সেইফালে মাটিটো বেচ্ দ টো ৷ একদম পিতনি ৷ চাপ’ৰ্ট নাই বাবে ৱালখন অলপ হালি গ’ল চাগে ৷ কনষ্ট্ৰাকছনৰ সময়তটো  কাৰো আপত্তি নাছিল ৷  এতিয়া হঠাত …আকৌ ৷

-নহয় হে ৷ কাকতি মাজতে দুমাহমান ডাঙৰ পুতেকৰ লগত আমেৰিকাত আছিল ৷ তেতিয়াই আপোনালোকে কাম গজগজীয়া কৰিলে ৷ এতিয়া উভতি আহিহে দেখিছে ৷

-কিবা এটা চাই দিব আৰু মি. হালৈ ৷ আপোনাক দিল খুচ হোৱাকৈ দিম না ৷ ছাৰবিলাকৰটো এক্সট্ৰা ৷

-অ’স ন’ ৷ আপোনালোকে কথাবোৰ বুজিব নোখোজে ৷ পইচাইটো আৰু চৱ নহয় না ৷  আজিকালি আৰ টি আইৰ জমানা ৷ আৰ টি আই মানে কি কিবা জানে ? তিনিআলি-চাৰিআলি বোৰৰ ব্লেকবোৰ্ডত ডাঙৰ ডাঙৰ আখৰেৰে জাননী দিয়াৰ নিচিনা কাৰবাৰ৷ চৱেই গম পাব ৷ একদম জল্-জল্ পট্-পট্ ৷ পইচা দিলেই বুলি মই আপোনাৰ বিল্ডিংটো ফাইলৰ কাভাৰৰ তলত লুকুৱাই থব নোৱাৰো নহয় ৷

-আৰু মহন্ত! আচল কথাটোলৈ এতিয়াও অহা নাই ৷ আপোনাৰ এপ্ৰ’চ ৰোডটোৰ বহলটো একেবাৰেই কম ৷ মাত্ৰ ষোল্ল ফুট বহলৰ ৰাষ্টা এটাত কেনেকৈ এপাৰ্টমেণ্ট বনাব দিয়েহে ৷ আপুনি দেখিছো মোৰ চাকৰিটো খাইহে এৰিব ৷

-এই মন্দিৰ টোৱেই যতকূটৰ ঘাই বুজিছে মি. হালৈ ৷ কিবাকৈ এভিক্ছন এটা এৰেঞ্জ কৰিব নোৱাৰিনে ?

-খাব খুজিছে মহন্ত ৷ মন্দিৰৰ এভিক্ছন! কদো বাঁহত জুই দিব খুজিছে ! আপুনি এইখন দেশৰ কমন পিপুলৰ চেণ্টিমেণ্ট বোৰ বুজি নাপায়নেকি হে ? সেইটো বহুত পুৰণা মন্দিৰ ৷ তাৰ লগৰ গছজোপাও বহুত পুৰণি ৷ যোৱাবাৰ ৰাষ্টা ৰিপেয়াৰ কৰোতে কমিছনাৰে তাত টোকৰ এটাও পৰিবলৈ দিয়া নাই বুজিছে ৷ আফটাৰঅল পাব্লিক ছেণ্টিমেণ্ট ! বৰ বেয়া বস্তু বুজিছে ৷

-আচলতে মি. হালৈ ৷ মোৰ অল্ ৰেডি বহুত টকা ইনভেষ্ট হৈ গ’ল টো ৷ এতিয়া যদি আপোনালোকে আশীৰ্বাদ নকৰে মই চলিম কিদৰে ?

-ৰৱ ৰৱ মিছাতে হুলস্হূলখন নকৰিব ৷ …আচ্ছা মহন্ত ! আপুনি একোটা ইউনিট কিমানমানত এৰি দিছেহে ?

-স্কোৱাৰ ফিট হিচাপত যিমান আহে আৰু ৷

-এই ধৰক থ্ৰী বেডৰুম এটা ৷ থাৰ্ড ফ্ল’ৰ মানত হলেও কোনো কথা নাই ৷

-ত্ৰিশ মানত এৰি দিব লাগিব আৰু ৷ আপোনাক হালৈ…এস্ একদম চিন্তা নকৰিব ৷

-নাই হে….৷ মোৰ খুলশালী জনীক লাগেহে …৷ আজি কেবামাহো ধৰি সাংঘাতিক কামোৰ খাই আছো বুজিছে ৷

(চাৰি)

-জয় মা কালী! জয় মা কালী!

-প্ৰভূ ইশ্বৰ সেৱা লব ৷

-হব হব , ইমান ৰাতিখন আহিলা ভক্তহঁত ৷ অলপ পলম হোৱাহলে মই মাৰ নৈশ পূজাভাগত বহিলো হয় ৷

-মাৰ আশীষ লাগে প্ৰভূ ৷ মন্দিৰলৈ অলপ দক্ষিণাও আনিছিলো ৷

-জয় মা কালী! জয় মা কালী!

-প্ৰভূ আপোনাৰ জী-জোঁৱাই ও আছে নহয় ৷ মানে আছে বুলি শুনিছো ৷

-আছে আছে ৷ ভক্তহঁতক চিনাকী চিনাকী যেন লাগিছে ৷ পৰিচয়টোহে নাপালো ৷ জয় মা কালী!

-মানে প্ৰভূ ৷ মই মহন্ত, এওঁ মোৰ পাৰ্টনাৰ ৷ আমি বিল্ডাৰ ৷ সেই এপাৰ্টমেণ্টৰ প্ৰজেক্টটো আমাৰেই ৷

-জয় মা কালী! ভাল ভাল দিয়া ৷ এতিয়া কোৱাচোন তোমালোকৰ পেটৰ কথাবোৰ ৷ মোৰ ইয়ালৈ ৰাতি ৰাতি মানুহ বিপদত নপৰিলে এনেয়ে নাহে ৷

-মানে প্ৰভূ ৷ আপোনাৰ এই মন্দিৰ বৰ জাগ্ৰত ৷ এবাৰ যিয়েই ইয়াৰ আশীষ পাইছে , তেওঁৰ মনোকামনা সিদ্ধি হয়েই ৷ বহুত দূৰ-দুৰণিৰ মানুহৰ মাজত এই মন্দিৰৰ চৰ্চা হয় বুজিছে ৷

-জয় মা কালী! জয় মা কালী!

-কিন্তু ওচৰে-পাজৰে যিখিনি লোকেল, সিহতেহে বদনাম কৰি থাকে ৷ সিহতৰ মতে মন্দিৰটোৱে ৰাষ্টাটো তেনেই ঠেক কৰি পাব্লিকক বহুত অসুবিধা কৰিছে ৷

-অসুবিধা তোমালোকৰো কম হোৱা নাই ৷ মই বহুত খবৰ ৰাখো ৷ জয় মা কালী!

-না না প্ৰভূ ৷ এইবোৰ আপুনি কি কৈছে ৷

-যি কৈছো ঠিকেই কৈছো ৷ দুদিন আগত মিউনিচিপাল অফিচৰ প্লেনাৰৰ ঘৰত পূজা আছিলটো ৷

-আচ্ছা ৷ কথা বহল কৰি লাভ নাই ৷ ভক্তহঁত, তোমালোকৰ সুখ-শান্তিৰ বাবেইটো আমি পূজা কৰো ৷ চিধাচিধি পইণ্টত আহি যাও ৷ মোক এটা থ্ৰী বেড ৰুম দিবা ৷ পুৰস্কাৰ হিচাপে ৷ পাৰা যদি ছেকেণ্ড ফ্ল’ৰ মানতে ৷ মই মন্দিৰ একে ৰাতিৰ ভিতৰতে চাফা কৰি দিম ৷

-কি হে প্ৰভূ ! আপুনি ধেমালী কৰা নাইটো ? সঁচাকৈয়ে মন্দিৰটো উঠাই নিব পাৰিব ৷ উস: ভগৱান ৰক্ষা! হব হব আপোনাক ছেকেণ্ড ফ্ল’ৰত বঢ়িয়া চাই এটা, একদম মনৰ পচন্দ মতে ৷

-হা: হা: …বেটাহঁত ৷ আজিকালি মানুহবোৰ বুৰ্বক বনোৱাটো বৰ সহজ বুজিছ ৷ জয় মা কালী!.... মা কালী সপোনত আহি মোৰ লগত কি কথা পাতিলে পাব্লিকক মই বুজাম বুজিছ ৷ সেইচৱত তোমালোকে মাথা মাৰি লাভ নাই ৷…. ৷

-টুৱাৰাম দত্ত    

ৰাজগড় ৰোড , গুৱাহাটী 

tuwaramdutta@gmail.com